Tuinieren op kleigrond

Gepubliceerd op 18 juni 2018

Het aanleggen en onderhouden van een mooie tuin valt of staat met de basis. Wanneer je wilt dat je planten, struiken, maar bijvoorbeeld ook bollen en (kleine) bomen, optimaal floreren houd je rekening met de standplaats (zon, halfschaduw, schaduw), maar ook met de grondsoort in je tuin. Wat nu als je kleigrond hebt?

De voor- en nadelen van kleigrond

Kleigrond is op zich vruchtbare grond, maar is zwaar om te bewerken, omdat de gronddeeltjes aan elkaar plakken en vocht goed vasthouden. Wanneer je gaat planten, of planten gaat scheuren of splitsen – waar het nu een goede tijd voor is – moet je flink kracht gebruiken. Ook kunnen er waterplassen ontstaan wanneer het lange tijd regent, terwijl uitgedroogde klei juist weer lastig vochtig genoeg te krijgen is. Daarom is het raadzaam de structuur van de grond te verbeteren.

3 tips om kleigrond te verbeteren

Werk een flinke hoeveelheid compost, organische mest of bladaarde door de bovenlaag. Doe dit bij voorkeur in de lente of het najaar en bij elke nieuwe plant of struik die je in de tuin zet.
Loop niet over de grond als deze nat is, dan wordt deze alleen maar nog compacter en vaster. Grote klonten klei kun je wel proberen te breken met een schep of spade.
Als het lange tijd niet regent kan de toplaag zó uitdrogen dat er een harde korst ontstaat. Als het dan gaat regenen spoelt het water daar vanaf, in plaats van dat het wordt opgenomen. Voorkom dit door in de lente een mulchlaag van houtschors of ander organisch materiaal, zoals compost, aan te brengen. Ook kun je een paar bodembedekkers planten om te voorkomen dat de grond uitdroogt, zoals dovenetel (Lamium), gele aardbei (Waldsteinia), maagdenpalm (Vinca) of schoenlappersplant (Bergenia).